Wednesday, August 5, 2015

St. Euphrasia Eluvathingal





St. Sister Euphrasia Eluvathingal or Euphrasia of the Sacred Heart of Jesus (October 7, 1877 - August 29, 1952) is the fifth Syro-Malabar Catholic Church nun and a member Congregation of the Mother of Carmel (CMC)  at Koonammavu, the first  indigenous congregation of Syro-Malabars. founded by St. Chavara Kuriakose Elias.

Although Sr Euphrasia wanted to live a hidden life, she was chosen as Superior of the Convent of St Mary at Ollur. Due to her profound humility she found it difficult to accept this new duty. But after an interior inspiration she acquired a statue of the Sacred Heart of Jesus, placed it in the centre of the convent and entrusted the duty of Mother Superior to his Sacred Heart. She held the post from 1913 to 1916.

For almost 48 years the convent of St Mary was home to Mother Euphrasia. Observing her life of prayer and holiness, the local people called her "Praying Mother", and her Sisters in community referred to her as the "Mobile Tabernacle", because the divine presence she kept within her radiated to all she encountered.

On 29th August, 1952, she was called to her heavenly abode. On 3rd December, 2006 Euphrasia was beatified in St. Anthony's Forane Church, Ollur, Thrissur, with the declaration of the Major Archbishop, Varkey  Vithayathil on behalf of the Pope Benedict XVI. she became the fifth Blessed of Kerala, India, and the sixth of the Nation of India.

On April 3, 2014, Pope Francis authorised the Congregation for the Causes of Saints to promulgate the decrees concerning the miracle attributed to Euphrasia's intercession. This confirmed the Pope's approval of Euphrasia's canonisation. At a special mass held at St Peter's Square at Vatican City on November 23, 2014, Pope Francis canonised Mother Euphrasia as a saint.

Quick Summery


                                 People called her "Praying Mother"
Birth Name
Rosa Eluvathingal
Born
17 October 1877 in the village of Kattoor, in the Diocese of Trichur, India
Died
1952 August 29, Ollur, Thrissur, Kerala
Venerated
5 July 2002 by Pope John Paul II
Beatified
December 3, 2006 , Ollur, Archdiocese of Trichur, India
Canonized
23 November 2014, Rome by Pope Francis
Feast
August 29
People Call her as
Praying Mother
Biography
written by Fr. Philip, O.C.D, Kerala Carmala  Kusumam  in Malayalam


തൃശൂര്‍ ജില്ലയിലെ കാട്ടൂർ ഗ്രാമത്തിൽ എലുവത്തിങ്കൽ ചേർപ്പുക്കാരൻ സിറോ മലബാർ തറവാട്ടിൽ അന്തോണിയുടെയും കുഞ്ഞേത്തിയുടെയും മകളായാണ് റോസ എന്ന എവുപ്രാസ്യമ്മ ജനിച്ചത്. ഒമ്പതാം വയസിൽതന്നെ കർമലീത്താ സഭയിൽ അംഗമായി. പിന്നീട് സഭാവസ്ത്രം സ്വീകരിച്ച് എവുപ്രാസ്യമ്മ എന്ന പേരു സ്വീകരിച്ചു. ഒല്ലൂർ സെന്റ് മേരീസ് മഠത്തിൽ 45 വർഷത്തോളം പ്രവർത്തിച്ചു. 1987-ൽ സഭ ദൈവദാസിയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 'പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന അമ്മ' എന്ന് ഇവരെ വിളിച്ചിരുന്നു.
2006 ഡിസംബർ മൂന്നിന് കത്തോലിക്കാ സഭ എവുപ്രാസ്യമ്മയെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 2014 നവംബർ 23-ന് ഫ്രാൻസിസ് മാർപ്പാപ്പ ഇവരെ വിശുദ്ധ എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു.


  
1877 ഒക്ടോബര്‍ 17: തൃശൂര്‍ ജില്ലയിലെ കാട്ടൂരില്‍ എലുവത്തിങ്കല്‍ ചേര്‍പ്പുകാരന്‍ അന്തോണിയുടെയും കുഞ്ഞേത്തിയുടെയും മകളായി ജനിച്ചു.
1877 ഒക്ടോബര്‍ 25: എടത്തിരുത്തി ദേവാലയത്തില്‍ മാമോദീസ നല്‍കിറോസ എന്നു പേരിട്ടു.

1886 ഒക്ടോബര്‍ 17: കര്‍ത്താവിന്റെ മണവാട്ടിയാകാമെന്നു വാക്കുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ഈശോയെ ആത്മീയ മണവാളനായി സ്വീകരിച്ചു.

1888 ഒക്ടോബര്‍ 24: 12ാം വയസില്‍ കൂനമ്മാവിലെ കര്‍മല മഠത്തില്‍ കന്യാസ്ത്രീയാകാനുള്ള പരിശീലനത്തിനായി ബോര്‍ഡിങ്ങില്‍ ചേര്‍ന്നു.
1889
ഒക്ടോബര്‍ മൂന്ന്: മരണാസന്നയായ റോസക്കുട്ടിക്ക് അന്ത്യകൂദാശ നല്‍കി..അന്നുതന്നെ ആദ്യത്തെ തിരുഹൃദയദര്‍ശനവും രോഗസൌഖ്യവും.
1897
മേയ് 10: അഭിവന്ദ്യ മേനാച്ചേരി പിതാവില്‍ നിന്നും അമ്പഴക്കാട്ട് മഠത്തില്‍ വച്ച് ശിരോവസ്ത്രം സ്വീകരിച്ചുഎവുപ്രാസ്യ എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു
1897
ജൂലൈ 29: രണ്ടാമതു രോഗം മൂര്‍ച്ഛിച്ചുഅന്ത്യകൂദാശ നല്‍കിവീണ്ടും അത്ഭുത സൌഖ്യം.
1898
ജനുവരി 10: അമ്പഴക്കാട്ട് മഠത്തില്‍ വച്ച് സഭാവസ്ത്രം സ്വീകരണം.
1900
മേയ് 24: ഒല്ലൂര്‍ സെന്റ് മേരീസ് മഠത്തില്‍ വച്ച് നിത്യവ്രത വാഗ്ദാനംഈശോയുടെ തിരുഹൃദയത്തിന്റെ എവുപ്രാസ്യ എന്ന നാമം സ്വീകരിച്ചു
1904 1910 :
ഒല്ലൂര്‍ മഠത്തിന്റെ ഉപമഠാധിപയാകുന്നു.
1910 1913 :
ഒല്ലൂര്‍ മഠത്തിലെ നൊവീസ് മിസ്ട്രസ്
1913 1916 :
ഒല്ലൂര്‍ മഠത്തിന്റെ സുപ്പീരിയര്‍
1913
എവുപ്രാസ്യമ്മയുടെ അപ്പന്റെ മരണം
1928
അമ്മയുടെ മരണം
1950
മേയ് 24 നിത്യവ്രതവാഗ്ദാനത്തിന്റെ സുവര്‍ണ ജൂബിലി ആഘോഷം
1952
ഓഗസ്റ്റ് 29 ഒല്ലൂര്‍ സെന്റ് മേരീസ് മഠത്തില്‍ വച്ച് മരണം.
1963
അഭിവന്ദ്യ ആലമാട്ട് തിരുമേനി നാമകരണ ജപം അച്ചടിച്ചു.
1970
ഓഗസ്റ്റ് 29 ഫാദര്‍ ഫിലിപ്പ് ഒ സി ഡി എവുപ്രാസ്യമ്മയെ കുറിച്ച് രചിച്ച കേരളകര്‍മല കുസുമം എന്ന പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടു.
1986
സെപ്റ്റംബര്‍ 27 നാമകരണ നടപടിയുടെ തുടക്കം
1987
ഓഗസ്റ്റ് 29 ദൈവദാസിയായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു
2002
ജൂലൈ 5 ധന്യപദവി ലഭിക്കുന്നു.
2006
ഡിസംബര്‍ 3 വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി ഒല്ലൂര്‍ റപ്പായേല്‍ മാലാഖയുടെ പള്ളിയില്‍ വച്ച് പ്രഖ്യാപനം.
.2014
നവംബര്‍ 23 വത്തിക്കാനില്‍ വച്ച് വിശുദ്ധയായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു


St. Catherine of Siena




On 3rd  October 1970, Pope Paul VI gave Catherine the title of Doctor of the Church
Born
March 25, 1347SienaItaly
Died
April 29, 1380 (aged 33)RomeItaly
Honored in
Canonized
1461, by Pope Pius II
Feast
April 29; April 30 (Roman Calendar, 1628–1960)
Attributes
Dominican tertiaries' habit, lily, book, crucifix, heart, crown of thorns, stigmata, ring, dove, rose, skull, miniature church, miniature ship bearing Papal coat of arms
Patronage
Fire Prevention, bodily ills, diocese of Allentown, Pennsylvania, USA, Europe, firefighters, illness, Italy, miscarriages, people ridiculed for their piety, sexual temptation, sick people


Saint. Catherine of Siena, T.O.S.D, born at Siena, 25 March, 1347; died at Rome, 29 April, 1380. She was a tertiary of the Dominican Order, and a Scholastic philosopher and theologian.
Her father, Giacomo di Benincasa, was a dyer, her mother, Lapa, the daughter of a local poet
From her earliest childhood Catherine began to see visions and to practise extreme austerities. At the age of seven she consecrated her virginity to Christ; in her sixteenth year she took the habit of the Dominican Tertiaries, and renewed the life of the anchorites of the desert in a little room in her father's house.
On 3 October 1970, Pope Paul VI gave Catherine the title of  Doctor of the Church; this title was almost simultaneously given to Saint Teresa of Ávila (27 September 1970), making them the first women to receive this honour.. 
In his decree of 13 April 1866, Pope Pius IX declared Catherine of Siena to be a co-patroness of Rome. On 18 June 1939 Pope Pius XII named her a joint Patron Saint of Italy along with Saint Francis of Assisi.
In about 1368, age twenty-one, Catherine experienced what she described in her letters as a "Mystical Marriage" with Jesus, later a popular subject in art as the Mystic marriage of Saint Catherine.
Her other major work is The Dialogue of Divine Providence, a dialogue between a soul who "rises up" to God and God himself, and recorded between 1377 and 1378 by members of her circle. Catherine's letters are considered one of the great works of early Tuscan literature. Many of these were dictated, although she herself learned to write in 1377. In her letters to the Pope, she often referred to him affectionately simply as Papa ("Pope"). 26 prayers of Catherine of Siena also survive, mostly composed in the last eighteen months of her life.
In 1375 Our Lord give her the Stigmata, which was visible only after her death.
Her spiritual director was Blessed Raymond of Capua. St, Catherine's letters, and a treatise called "a dialogue" are considered among the most brilliant writings in the history of the Catholic Church.
She died when she was only 33, and her body was found incorrupt in 1430.
She was buried in the (Roman) cemetery of Santa Maria sopra Minerva which lies near the Pantheon. After miracles were reported to take place at her grave, Raymond moved her inside the Basilica of Santa Maria sopra Minerva, where she lies to this day.
On 3 October 1970, Pope Paul VI gave Catherine the title of  Doctor of the Church; this title was almost simultaneously given to Saint Teresa of Ávila (27 September 1970), making them the first women to receive this honour. 
The St. Catherine of Siena Medical Center is located in Smithtown, Long Island, New York.
 Only the church and a memorial garden survive of St Catherine's Convent in Bow, London, whose members moved to Stone, Staffordshire in 1926.


St. Patrik of Ireland



Patron Saint , The fifth century  Bishop and National apostle of Ireland
Born
Born at Kilpatrick, near Dumbarton, in Scotland, Great Britain.  in the year 387
Died
Died at Saul, Downpatrick, Ireland, 17 March, 461
Feast
17th  March








1
St. Patrik is the primary Patron Saint of Ireland, along with Saints Brigit and Columba.
 2
Patron saint , the fifth century  Bishop and National apostle of Ireland
 3
At the age of 16, St. Patrik was kidnapped and taken as a slave to Ireland where he lived for six years as a shepherd before escaping and returning to his home.
 4
The shamrock (a three-leafed plant), which St. Patrick used to explain the Holy Trinity, is a symbol that has become synonymous with Irish Catholic culture.
 5
The shamrock has since become a central symbol for St Patrick's Day.
 6
St. Patrick's Day is on 17th March
 7
In March of 2011, the Irish bishops' conference marked their patron's feast by remembering him as “pioneer in an inhospitable climate.”
 8
The absence of snakes in Ireland gave rise to the legend that they had all been banished by St. Patrick chasing them into the sea after they attacked him during a 40-day fast he was undertaking on top of a hill.
 9
There are two main types of crosses associated with St. Patrick, the cross pattee and the saltire. The cross pattée is the more traditional association, while the association with the saltire dates from 1783 and the Order of St. Patrick.
 10
Saint Patrick's Bell : The National Museum of Ireland in Dublin possesses a bell, The bell is described as "The Bell of the Testament", one of three relics of "precious minna" (extremely valuable items), of which the other two are described as Patrick's goblet and "The Angels Gospel"
 11
St. Patrick is said to be buried at Down Cathedral in Downpatrick, County Down, alongside St. Brigid and St. Columba, although this has never been proven.
 12
Saint Patrick Visitor Centre is a modern exhibition complex located in Downpatrick and is a permanent interpretative exhibition centre featuring interactive displays on the life and story of Saint Patrick. It provides the only permanent exhibition centre in the world devoted to Saint Patrick.

Wednesday, September 4, 2013

SG. Fr. George Vakayil , Decalred on 1st Sep 2013

 
 

Ø  People called him as     “ Vakayil Achan” , " അച്ചൻ പുണ്യാളൻ "
Born
12th Sep 1883, Koonammav, Ernakulam Dist
Died
4th Nov 1931 , Muthedam
Servant of GOD
1 Sep 2013
Feast
 November 3rd & 4th


 

 
 
Rev. Father George Vakayil  was born in Konnammav, Ernakulam Dist on 12th Sep 1883. He was the second child of  Pily & Francisca . He received his priestly ordination in 1912. Died on 4th November 1931 at Muthedam.Declared servant of God  On 1st Sep 2013.
 
കൂനമ്മാവ് വാകയിൽ തറവാട്ടിൽ പൈലിയുടെയും ഫ്രാൻസിസ്കായുടെയും രണ്ടാമത്തെ പുത്രനായി 1883 സെപ്റ്റംബർ 12 നു   ജനിച്ചു. 1912  വൈദീകപട്ടം  സ്വീകരിച്ചു.
 
വിശുദ്ധമായ വൈദീക ജീവിതം നയിച്ച അദ്ദേഹം ഇടവകയുടെ ആത്മീയ ഉന്നമനത്തിനായും, സാമൂഹിക പ്രവൃത്തനങ്ങൾക്കും നേതൃത്വം നല്കി.
 
1931   നവംബർ 4 നു മരണമടഞ്ഞു. 2013 സെപ്റ്റംബർ 1നു അദേഹത്തെ ദൈവദാസനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.